Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Παραμυθένια


Πέρα από τις φανταστικές γραμμές
βρίσκεται η ζωή σου
εκεί όπου τα ξωτικά μοιράζουν
στιγμές χαράς σε εκείνους
που δεν γέλασαν ποτέ

Ήρθα στα μέρη σου
να περπατήσω στα μονοπάτια της αγάπης
ρισκάροντας την εύνοια της λογικής

να αντικρίσω τους φόβους
που εγκλώβισαν στα βάθη της ψυχής σου
αισθήματα χαράς

να δακρύσω με το χαμόγελο σου
που είναι τόσο, μα τόσο
αληθινό

να πάρω απ το χέρι σου το σκήπτρο της λύπης
που το κρατάς σφικτά χρόνια τώρα

Ξωτικά τρέχουν ξωπίσω μου

Θαρρώ πως είμαι κοντά σου



16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

agaphmene mou DIAGE einai polu wraio...pisteyw oti antiprosopeyei ka8e neo ths epoxhs

Εvgenia Tr είπε...

να είσαι δίπλα!

Stiliano είπε...

Καλημέρα
πρώτη φορά στο blog σου. Θαυμάσιο το ποιήμα σου, αρμονισμένο στο περιβάλλον.
Πολλά φιλιά!

diage είπε...

Καλώς ήρθες Ανώνυμε στα μέρη μου.Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

diage είπε...

Πάντα θα είμαι δίπλα Ευγενία μου.Θα περιφέρομαι εκεί κοντά μα θα μαι δίπλα.

diage είπε...

Καλώς ήρθατε αγαπητέ stiliano.Τιμή μου που σας άρεσε.Την καλησπέρα μου να έχετε.

orestis είπε...

Πάντα το στοιχείου του παραμυθιού έντονο!

Με πας σε άλλα μέρη...ξεχασμένα από τους πολλούς!

diage είπε...

Σε αυτά τα ξεχασμένα μέρη Ορέστη μου όλα είναι μαγικά.Μου αρέσει να πηγαίνω συχνά εκεί.Διπλή χαρά όταν κάποιος είναι μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.

Μαργαρίτα είπε...

Καλώς σε βρήκα κι εγώ στον
πανέμορφο κόσμο που έχτισες...
βγαλμένο από τα παραμύθια
"ρισκάροντας την εύνοια της λογικής" !!

Καλή εβδομάδα**

diage είπε...

Μαργαρίτα μου ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Χαρά μου που πέρασες από τα μέρη μου.

Σταλαγματιά είπε...

Ένα όνειρο δεν μπορείς ποτέ να το μοιραστείς
Μπορείς όμως να το ψιθυρίσεις
Να το ζωγραφίσεις
Να το τραγουδήσεις
Και να τ’ αφήσεις να θρέψει
Τα όνειρα κάποιου άλλου

maroula είπε...

Αρχικά, ωραία φωτογραφία!(την έχω βάλει και φοντο στο pc. χεχε)
Τελικά που βρίσκεται η αγάπη diage μου; Πίσω από τις φανταστικές γραμμές, στον κόσμο των ξωτικών; Χμ...Και εμείς γιατί την ψάχνουμε στην πραγματικότητα αν μόνο τα ξωτικά είναι σε θέση να μας χαρίσουν την χαρά;Είναι οι φόβοι μας τελικά που δεν μας αφήνουν να χαρούμε ή ότι δεν βρέθηκε κάποιος να πάρει από τα χέρια μας το σκήπτρο της λύπης; Εγώ δεν μπορώ δυστυχώς να απαντήσω... Σκέψεις και προβληματισμούς μόνο μου δημιουργεί το ποίημα σου, όπως και πολλά άλλα από τα ποιήματα σου. Σκέψεις και ερωτήματα που μπορεί να μην απαντηθούν, σίγουρα όμως σε οδηγούν στο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αναλογιστείς τα θέλω σου, τα όρια σου, να ορίσεις τα όνειρα σου, να δώσεις όμορφες
αναρτήσεις...
Φιλιά πολλά!

Υ.Γ. Περιμένω ποστ. Την υπόσχεση μου την κράτησα. Χαχα!!!

Ανώνυμος είπε...

πριγκίπισσα του πόνου η καρδιά, με σκήπτρο λύπης τη ζωή της αφεντεύει, έχοντας χάσει από καιρό την εύνοια της λογικής..Χαρά κι αγάπη-συναισθήματα εσείς βαθιά ξεχασμένα-ιππότες μιας αλλοτινής εποχής που υποτάχτηκαν στο σκήπτρο της λύπης, αποτινάξτε το ζυγό σας, κανετε το χαμόγελο όπλο και σπάστε το αβάσταχτο αυτό σκήπτρο, να ξαναγίνει η καρδιά ο δούλος της χαράς

diage είπε...

Καλώς ήρθες Αναστασία στα μέρη μου.Το
όνειρο καλή μου είναι μόνο για σένα.Συμφωνώ μαζί σου,δεν μπορείς να το μοιραστείς αλλά μπορείς να το κάνεις κοινό.Παρόλο που και στο κοινό ακόμα το δικό σου κομμάτι παραμένει.

diage είπε...

maroula μου η αγάπη είναι παντού.την απάντηση την έδωσες.Το θέμα είναι ποιος από εμάς είναι σε θέση να την δει.Θα ανταποκριθώ στο κάλεσμα σου το συντομότερο.

diage είπε...

mousitsa μου χαρά μου που είσαι και πάλι εδώ.Ο προστακτικός και συνάμα αισιόδοξος τόνος του λόγου σου δίνει άρωμα ομορφιάς.Τα φιλιά μου να έχεις.