Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Μελαγχολία


Μετρημένα τα λόγια σκοντάφτουν
στης λύπης το σκαλοπάτι
εμποδίζοντας τις σκέψεις να αφήσουν
τα ίχνη τους στου μυαλού τα μέρη

Θυμάμαι μου είχες πει ότι ο χρόνος δεν υπάρχει

Θυμάμαι μου είχες πει ότι θα σαι κοντά μου πάντα νεράιδα
ότι θα με αγαπάς.

Που είσαι; γιατί δεν μου μιλάς;

Άφησες τις σιωπές σου γύρω μου
να στοιχειώσουν το κάστρο μου

"Να προσέχεις" μου φώναξες
και χάθηκες πίσω από τις σκιές του δάσους

Περπάτησα λίγα μέτρα ακόμα
μήπως και δω το λιβάδι με τις ζέρμπερες
εκεί όπου χόρευες μονάχη

Ήθελα να φωνάξω
μα ο κόσμος μου είχε παγώσει

Συννέφιασε.. το νιώθω έρχεται βροχή.


Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Μαγικός κόσμος


Ταξιδιώτης στον χρόνο πέρασα από τα μέρη σου
νεράιδα της αγάπης
αναζητώντας αυτά που έχω χάσει
αυτά που κανείς δεν μου πρόσφερε ποτέ

Τα ξωτικά του δάσους με οδήγησαν εδώ
στα μέρη σου ζητώντας αντάλλαγμα
θέλουν λέει λίγο από το χώμα του μαύρου ρόδου
που είναι ποτισμένο από τα δάκρυα του παρελθόντος


Δεν ξέρω τον λόγο νεράιδα αλήθεια σου λέω

δεν ξέρω γιατί με άφησαν να έρθω εδώ
ίσως επειδή έπαψα να αγαπώ

ίσως επειδή δεν υπάρχω πλέον

Ο καιρός πέρασε και είμαι ακόμα εδώ
"είναι ωραία να αγαπάς"
μου είπες
"ακόμα πιο ωραία να σ' αγαπάνε" είπα

Μη ξυπνήσεις ποτέ νεράιδα της αγάπης


Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Για μια φορά ακόμα



Στο μαγικό μονοπάτι των αισθήσεων
βρήκα τα ίχνη σου για μια φορά ακόμα
"ποτέ για το τίποτα" μου ψιθύρισες και συνέχισα να τρέχω
Έριξα μια ματιά στο παρελθόν πριν ξεκινήσω για ταξίδι στο άγνωστο
Ξέρεις είναι μερικές στιγμές που νιώθω ότι
τα πάντα εμπεριέχονται μέσα
στο είμαι.. καθώς γίνομαι.. την στιγμή που φαίνομαι..

Μετά την λύπη βρέθηκα στα ίχνη της όμορφης νεράιδας
χωρίς να αντικρίσω το μαγικό της βλέμμα
Μια ανάσα πριν την μάχη και ξάφνου δίπλα μου ένας άγγελος
σκέπασε με τα φτερά του το σπίτι μου.

Κοιτώντας τα μάτια σου λαβωμένο ξωτικό ταξίδεψα μακριά σε μέρη άγνωστα όπου το τραγούδι της ομορφιάς ήταν οδηγός μου στον κόσμο της φανταστικής αλήθειας

Ο καιρός πέρασε και 'γω πίσω από σκέψεις κρύβομαι
εκεί στα μέρη της όμορφης νεράιδας για άλλη μια φορά

Η μελωδία της μοναξιάς με περικύκλωσε πάλι
είχα ακούσει για μια πηγή ονείρων
κρυμμένη κάπου
εκεί στα βουνά
όπου θα έβρισκα λέει την ευτυχία.


Ξεκίνησα μα ο δρόμος ήταν μακρύς.

Κάθισα κάτω από ένα μεγάλο δέντρο να ξεκουραστώ λιγάκι

Τότε η πριγκίπισσα του ονείρου
κρατώντας στα χέρια της
το λουλούδι των σκιών
μου πρόσφερε στιγμές ομορφιάς


Είχα την αίσθηση ότι χάθηκα
η νεράιδα των ευχών
μου χαμογέλασε παίρνοντας
από πάνω μου κηλίδες λύπης

Η θεά του φεγγαριού χέρι μου έδωσε
και με έβγαλε από το σκοτάδι

Το ταξίδι πήρε τέλος
παραμυθένια την έλεγαν και ήταν ο φύλακας της πηγής
"Η νύχτα πλησιάζει" μου είπε
"μη φοβάσαι καλή μου..θα είμαι εδώ μέχρι το τέλος της βροχής"
αποκρίθηκα
ψιθυρίσαμε λίγο ακόμα στο σκοτάδι

Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο

Για μια φορά ακόμα δεν θυμάμαι τίποτα άλλο
παρά μόνο
κάποιες σκόρπιες σκέψεις
που είναι καλά κρυμμένες πίσω από την μάσκα.

Ένα χρόνο τώρα μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας
Ευχαριστώ όλους όσους πέρασαν από τα μέρη μου
και άφησαν τα δικά τους ίχνη

Με τιμή
Diage


Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Πίσω από την μάσκα

Αιώνες τώρα περιπλανώμενος σε απόκοσμα μέρη αναζητώ το φως
που κάνει την ματιά σου να γελά.
ταξιδιώτης στο χρόνο πίσω από μια μάσκα κρύβω την θλίψη
από φόβο μήπως πέσει κάτι στην αντίληψη σου
μήπως μάθεις το μυστικό μου.

Πιστεύω ότι είμαι τόσο κοντά
τόσο κοντά σε σένα
το φως είναι τόσο δυνατό
μέχρι την στιγμή που το σκοτάδι
θα επιστρέψει και πάλι
να σε πάρει μακριά.

τότε με βήμα αργό κρατώντας στα χέρια μου πεθαμένες ελπίδες
ανεβαίνω τα σκαλιά που οδηγούν στον μοναχικό μου θρόνο.
γονατίζω στο μαύρο ρόδο που στέκει εκεί ψηλά
και πετώ την μάσκα.

Στο ποτισμένο από δάκρυ χώμα σου

αφήνω τις ελπίδες μαύρο ρόδο

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Ψιθυρίζοντας στο σκοτάδι


-Περιέγραψε μου την αγάπη με τρεις λέξεις


-Δεν ξέρω.. δε νομίζω να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο

-Μα πως; είναι τόσο απλό


-Απλό για σένα που σκορπάς τις σκέψεις σου
σε κάθε γωνιά του ουρανού

μάζεψε όσα έχεις πέταξε όσα δεν έχεις
και ζωγράφισε

-Φοβάμαι
φοβάμαι για όλα αυτά που θα φανούν

-Πάψε να βαδίζεις στα όρια
κοίταξε με στα μάτια και ζήσε από τα όνειρα μου

-Μου είναι αδύνατο να ζωγραφίσω

-Τότε πως μου ζητάς να περιγράψω την αγάπη με τρεις λέξεις


Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Μέχρι το τέλος της βροχής


Σταματημένη στο πράσινο του δάσους

η σκέψη σου μιλάει με το άσπρο.

Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από εσένα
στη σφαίρα του εγώ μου.

Εσώκλειστες λέξεις ισχύος στα τοιχώματα του νου
φαντάζουν παιχνίδι μικρού παιδιού.

Άφησε το χαμόγελο σου να χρωματίσει
τα αγριολούλουδα που σε περιτριγυρίζουν.

Καιρό τώρα αναζητώ την μαρμάρινη μορφή σου
περιπλανώμενος στα απομονωμένα σοκάκια της θλίψης

είμαι εδώ καλή μου

και θα είμαι μέχρι το τέλος της βροχής


Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Η νύχτα πλησιάζει

Σε είδα στο λιβάδι με τα νυχτολούλουδα
να πετάς παίζοντας με τα αστέρια

αλυσοδεμένος στις φυλακές του νου
ζωγραφίζω όλα όσα κρύβουν
η ζωή κι ο θάνατος σου

φοβάμαι το φως της μέρας
τις ώρες που περπατάς στα όνειρα μου


καβαλάρηδες καλπάζουν γύρω από την πέτρινη αυλή σου
υψώνοντας τα σπαθιά τους μπρος μου

φοβάμαι το δάκρυ της νύχτας
που ποτίζει το λουλούδι της απουσίας

κράτησε για λίγο την πνοή σου
βυθίσου στο πορφυρό του ουρανού
και δώσε μου ένα φιλί

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Παραμυθένια


Πέρα από τις φανταστικές γραμμές
βρίσκεται η ζωή σου
εκεί όπου τα ξωτικά μοιράζουν
στιγμές χαράς σε εκείνους
που δεν γέλασαν ποτέ

Ήρθα στα μέρη σου
να περπατήσω στα μονοπάτια της αγάπης
ρισκάροντας την εύνοια της λογικής

να αντικρίσω τους φόβους
που εγκλώβισαν στα βάθη της ψυχής σου
αισθήματα χαράς

να δακρύσω με το χαμόγελο σου
που είναι τόσο, μα τόσο
αληθινό

να πάρω απ το χέρι σου το σκήπτρο της λύπης
που το κρατάς σφικτά χρόνια τώρα

Ξωτικά τρέχουν ξωπίσω μου

Θαρρώ πως είμαι κοντά σου



Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Θεά του φεγγαριού


Μπροστά στο φως του φεγγαριού
απλώνεται η μορφή σου
κρατώντας την άνοιξη ζωντανή
καιρό τώρα

πολύτιμα υφάσματα
στολίζουν το κορμί σου
καθώς ο άνεμος
πλέκει με την οργή του τα σύννεφα

τα αρώματα σου, χάρισαν
τις πιο όμορφες σκέψεις
στο μυαλό μου

κρατώντας παγιδευμένα
συναισθήματα
στου ουρανού τα μέρη

το μόνο που θέλω είναι να είμαι κοντά σου
να βλέπω τα χρώματα
που σε κάνουν να χαμογελάς


να βλέπω...


να βλέπω...


να βλέπω...


Ζω από σένα θεά του φεγγαριού.



Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Νεράιδα των ευχών


Φοβισμένη μου μοιάζεις νεράιδα των ευχών
κρατάς στα χέρια σου ευχές ανθρώπων
μα δεν μιλάς

το πονεμένο σου βλέμμα με κρατά εκεί
πίσω από τα κάγκελα της λύπης

να σε κοιτώ


μα αλήθεια σου λέω δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο
η σιωπή αντίκρυ της λύπης
ή εσύ απέναντι σε μένα

νομίζω πως ακόμα υπάρχουν εκείνες
οι παράξενες αγάπες στα βάθη του νου

καλά κρυμμένες πίσω από τα κρίνα της λογικής


τώρα φοβάμαι κι εγώ


κράτησε ένα από τα δάκρυα σου νεράιδα των ευχών
και πότισε τα χαμένα μου όνειρα



Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

Ομορφιά


Κρύψε το βλέμμα σου στα σύννεφα
και κλέψε από την χαρά μου
όλες εκείνες τις στιγμές
που άγγιξαν τα όνειρα σου

Σκέπασε με το δάκρυ σου
τις χαμένες αγάπες των προσώπων
που στεκόταν πλάι σου

Ως παρατηρητής θα είμαι πλάι σου
περιμένοντας πίσω από του χρόνου τις σιωπές
την στιγμή που τα χρώματα θα φλερτάρουν μαζί σου

Κι αν ο ήλιος δεν ξαναζεστάνει
το χαμόγελο σου
δεν πειράζει

Καλή σου νύχτα

ομορφιά μου