Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Ανόητη πραγματικότητα


και ο καιρός πέρασε πλάι από το γαλανό της θάλασσας
αφήνοντας το παρελθόν να γίνει μέλλον
χωρίς να αγγίξει το παρόν

μαρμαρωμένη η ματιά μου
στο ασπρόμαυρο του χθες

νεράιδα


σήκωσα το χέρι και σε άγγιξα
μα δεν σε ένιωσα

έσκυψα και σε φίλησα
μα τα χείλη σου παγωμένα
πιο παγωμένα κι από το μαύρο

και άφησα το ρόδο να πέσει
που κρατούσα τόσα χρόνια
να γίνει ένα με το χώμα

και άφησα τα χρώματα να φύγουν
που σου είχα χαρίσει
να γίνουν σταγόνες του ουρανού

και άφησα το πορφυρό ποτάμι
των συναισθημάτων μου
να πνίξει την χαμένη σου μοναδικότητα

και άφησα εμένα
εκεί στο παραμύθι

σε εκείνο το μαγικό παραμύθι
φτιαγμένο από την ανόητη πραγματικότητα

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Παράπονο


Χαθήκαν οι άνθρωποι ουρανέ

Στέκομαι καμιά φορά πίσω από του ανέμου την ορμή
και ψάχνω να βρω λέξεις

χάνομαι στο δάσος αναζητώντας εσένα
νεράιδα της λύπης

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Ταξίδι


κράτα μου το χέρι νεράιδα
κι ανέβα στο άλογο μου
κλείσε τα μάτια
θα πάμε στο λιβάδι με τις ζέρμπερες

σε κρατάω και κλείνω τα μάτια
πετάμε με το μαγικό σου άλογο

άνοιξε τα τώρα και κοίτα κάτω
αυτός είναι ο κόσμος
εμείς θα πάμε μακριά πέρα από τα αστέρια
αν φοβάσαι κράτα με πιο γερά

θα σε κρατήσω πολύ γερά γιατί φοβάμαι λίγο είναι υπέροχα όμως

υπομονή νεράιδα σε λίγο θα φτάσουμε
θα δεις τα χρώματα να παίζουν με τον άνεμο
τα αρώματα να κάθονται στις στάλες τις βροχής
τα λουλούδια να υποκλίνονται μπρος σου
υπάρχει μαγεία μην τρομάξεις

μου ακούγεται υπέροχο,μου αρέσει η μαγεία
δεν φοβάμαι

τότε λοιπόν θα πάμε πιο μακριά πέρα από το λιβάδι με τις ζέρμπερες

που θα πάμε;

θα πάμε στο λόφο του ουράνιου τόξου
κανείς δεν έχει πάει ποτέ εκεί
λένε ότι ψηλά στον λόφο υπάρχει ο βασιλιάς των λουλουδιών
είναι φτιαγμένος από τα χρώματα του τόξου
κανείς δεν τον έχει αντικρίσει
τον φιλάνε καλά τα ξωτικά

εμείς όμως θα καταφέρουμε να τον γνωρίσουμε;
θα μας θέλει;

πρέπει να έχεις νεραιδόσκονη να λούσεις το σπαθί μου
για να περάσουμε από τα ξωτικά
μετά πρέπει να μου κρατάς σφικτά το χέρι εμπρός του βασιλιά
θα είναι δύσκολο μα θα τα καταφέρουμε

μα τα ξωτικά είναι καλά
γιατί θέλεις σπαθί;

είναι οι φύλακες του βασιλιά
πρέπει να τα τρομάξουμε για να περάσουμε
αλλιώς θα ζητήσουν αντάλλαγμα

τι αντάλλαγμα ζητάνε;

θέλουν όλη την μαγεία

ποιανού την μαγεία;

την δική σου και την δική μου
θέλουν να μας βγάλουν από τα παραμύθια
θέλουν να γίνουμε σαν όλους τους άλλους

μα τα ξωτικά είναι καλά


ναι είναι καλά γι αυτό θέλουν την μαγεία
για να μας κρατήσουν μακριά από τα παραμύθια

μα αυτό είναι κακό


δεν θέλουν ανθρώπους στα παραμύθια
γιατί τα χαλάνε
είναι οι φύλακες των παραμυθιών

μα εμείς δεν είμαστε άνθρωποι

ναι άλλα ζούμε στον κόσμο των ανθρώπων

να φύγουμε τότε από κει

θα φύγουμε νεράιδα μου θα φύγουμε μακριά

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Promise


Υπόσχεση έδωσα
μάρτυρες μου ο ουρανός
και τα αστέρια

κράτα μου το χέρι
και περπάτα πλάι μου στην βροχή

θα σου χαρίσω ένα λουλουδάκι
που έχει όλα τα χρώματα του κόσμου

το πήρα από την κόλαση μου
και το μεγάλωσα στον παράδεισο μου
του έδωσα χρώμα από την χαρά μου
και άρωμα από την λύπη μου
έκλεισα μέσα του
την δική μου αγάπη

μα τώρα είναι δικό σου

φύλαξε το καλά
νεράιδα μου

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ποιος είμαι


ποιος είμαι εγώ

και κρίνω ανθρώπους

πόνο δεν μοίρασα ποτέ
μα τώρα..

έκρινα μια ψυχή

στέκομαι εμπρός του ρόδου
και βλέπω ένα τέρας

εύχομαι να μην υπήρχα ποτέ

χίλια κομμάτια η υφή μου
σκορπισμένη στον άνεμο

η τρέλα πλησιάζει


Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ησυχία


η βροχή σταμάτησε
ήρθε η ώρα
να παίξω με τα αστέρια

κι αν δεν τα καταφέρω
δεν πειράζει

θα συνεχίσω να λέω παραμύθια
με τον δικό μου τρόπο

περπατώντας μόνος
στα σκοτεινά μου μονοπάτια

καλή σου νύχτα ομορφιά μου

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Πλάνη


ξέρεις πως είναι
να κρατάς στα χέρια σου όλο τον κόσμο

ξέρεις πως είναι
να αγγίζεις την ευτυχία

ξέρεις πως είναι
να περπατάς στου ουρανού τα μέρη
κρατώντας ένα λευκό τριαντάφυλλο

ξέρεις πως είναι
να είναι η πραγματικότητα σου ένα όνειρο


ξέρεις πως είναι
να μιλάς με τα αστέρια

ξέρεις πως είναι
να ζεις από την καρδιά κάποιου
και να σκέφτεσαι απ το μυαλό του

αυτή η πίστη στο ψευδές είναι η καταστροφή μου

ποιος μπορεί να μου μιλήσει για αγάπη


Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Απογοήτευση


Ήμουν σε ένα δάσος εγκλωβισμένος
εγώ και μια νεράιδα

Μια νεράιδα που ήξερε να αγαπά

ο καιρός περνούσε
το δάσος μέρα με την μέρα άλλαζε
τα λουλούδια έχασαν το άρωμα τους
τα δέντρα ξεραμένα με τα φύλλα πεσμένα στο έδαφος
και το ποτάμι.. εκείνο το όμορφο ορμητικό ποτάμι
δεν υπήρχε πια

με κοίταξε στα μάτια και μου 'πε ότι όλα θα πάνε καλά
μα δεν το πίστεψε ποτέ

δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα
ήταν ένα ψέμα
δεν υπήρξε ποτέ

έχω βαρεθεί τους ψεύτικους ανθρώπους ουρανέ


Κυριακή 3 Απριλίου 2011

I'm going mad



φοβάμαι για την μέρα
για την νύχτα

φοβάμαι για το χθες
που ίσως πνίξει το αύριο

και το μυαλό μου γυρίζει γυρίζει
δεν σταματά ποτέ

και πάλι φοβάμαι
και πάλι λυπάμαι

και ο χρόνος περνά
αφήνοντας το κάθε λεπτό του
πάνω μου
ψάχνω να με δω εκεί πιο κάτω
και δεν βρίσκω τίποτα

λες και δεν υπήρξα ποτέ

και πάλι το μυαλό μου γυρίζει
γελάω και μετά κλαίω
και μερικές φορές χαίρομαι αλήθεια

και ο χρόνος σταμάτα
αφήνοντας το κάθε λεπτό του
πάνω μου
ψάχνω να με δω εκεί πιο κάτω
και βρίσκω ευτυχία

λες και υπήρχα πάντα

και πάλι τρέχουν όλα
και δεν μπορώ να τα προλάβω
και ξανά γυρίζω πίσω
και μετά πάω μπροστά

και ξανά τρέχουν όλα
στον παγωμένο μου κόσμο

η καρδιά μου σταματημένη
χιλιόμετρα μακριά

έκλεισα τα μάτια μου για ένα λεπτό
και αντίκρισα τον θάνατο
δεν το ήθελα αλήθεια
μα συνέβη


Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

1 Απρίλη


"Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ
μοναχά για σένα κάνω τον χαζό"

Είναι που περάσανε τα χρόνια
μια ζωή σαν τριαντάφυλλο
φύτρωσε, μέρα με την μέρα μεγάλωνε
άνθισε γεμίζοντας χρώματα και αρώματα παντού
και τώρα..
μαράθηκε


Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Θλίψη


είναι μερικές φορές
που φοβάσαι να κοιμηθείς
μήπως και έρθει,
σου σκεπάσει τα όνειρα τις ελπίδες

είναι μερικές φορές
που δεν τολμάς να ξυπνήσεις
γιατί στέκει εκεί έως ότου σε βουλιάξει,
σε κάνει να μισήσεις τον εαυτό σου

είναι μερικές φορές
που αγγίζεις το πρόσωπο σου
για να μην τη δεις
και σου πάρει όλα τα δάκρυα

Συνήθως ακολουθεί της λύπης
μα τώρα με βρήκε αμέσως


Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Παραμύθι


Μου 'παν ένα παραμύθι κάποτε για έναν πριγκιπάκο
που ζούσε στου ουρανού τα μέρη

του άρεσε πολύ να παίζει με τα σύννεφα

να σκαρφαλώνει επάνω τους

και να ταξιδεύει σε κόσμους

που δεν τους είχε δει ανθρώπινο μάτι


Σε ένα από τα ταξίδια του

συνάντησε μια όμορφη νεράιδα

Θέλεις να έρθεις να γνωρίσουμε τον κόσμο

είπε ο πριγκιπάκος

θα έρθω να μην είσαι μόνος

θα σου κρατώ το χέρι
να μην πέσεις ποτέ από κει ψηλά
αποκρίθηκε η νεράιδα

μαγικό το άγγιγμα της

ένιωθε ευτυχισμένος
εκεί πάνω στο μικρο συννεφάκι
η ώρα πέρασε και τον πήρε ο ύπνος
ένιωσε το χέρι του παγωμένο
και ξύπνησε


δεν ήταν εκεί είχε φύγει
η νεράιδα του, πέταξε μακριά

ο πρικγιπάκος άπλωσε τα χέρια του
σκορπίζοντας όση νεραϊδόσκονη είχε απομείνει

από το άγγιγμα της


σήκωσε το βλέμμα στον ουρανό

έκλεισε τα μάτια και χάθηκε στην καταιγίδα




Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Xάρτινο ρόδο



Χάθηκα στα μονοπάτια του χρόνου χωρίς να κοιτάξω πίσω
και έφτασα πάλι εδώ στα γνώριμα μέρη
όπου ο χώρος δεν υπάρχει,μονάχα σκέψεις
που αγκαλιάζουν αυτά που δεν μπόρεσα να δω

τα χέρια μου τρέμουν δεν μπορώ να σκεφτώ δεν μπορώ να γράψω
νιώθω το μαύρο να με καλύπτει να με πνίγει να με τραβά εδώ κάτω

ο κόσμος δεν υπάρχει και μαζί του δεν υπάρχω κι εγώ
είμαι ένα ψέμα ένας μύθος που κάθε άνοιξη αναγεννιέται
στα πιο σκοτεινά μέρη αυτού του κάστρου

έρχεται καταιγίδα το νιώθω

πες μου εσύ που τα ξέρεις όλα
πως θα φυλάξω το χάρτινο ρόδο
που κρατώ στα χέρια μου