Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Πριγκίπισσα του ονείρου


Για σένα πριγκίπισσα του ονείρου
βαδίζω στου χρόνου τα μονοπάτια
αναζητώντας όλα εκείνα
που σε κάνουν να υπάρχεις

αισθήματα νομίζω πως τα λένε

Για σένα πριγκίπισσα του ονείρου
κλέβω από του ήλιου την αυλή
σταγόνες φωτός για να
ζεστάνω την καρδιά σου

που μοιάζει τόσο σιωπηλή

Για σένα κρατώ στα χέρια μου
εκείνο το μαραμένο τριαντάφυλλο
που σε πληγώνει

Για σένα σηκώνω το βλέμμα
και κοιτώ τον ουρανό

Τα δάκρυα των θεών
για σένα και για μένα

Αυτό το ρόδο δεν θα πεθάνει ποτέ


12 σχόλια:

oneiroparmenh είπε...

Δεν έχω λόγια diage..
Υπέροχο...

diage είπε...

Τιμή μου που σας άρεσε κυρία μου.

Mousitsa είπε...

Πανέμορφο για άλλη μια φορά..
Θα ήθελα πολύ να ήμουν η πριγκίπισσα του ονείρου κάποιου κι εγώ!Όνειρο μιας κοινής θνητής..

orestis είπε...

αυτό το ρόδο δεν θα πεθάνει ποτέ...

συμβολικό ε;;;

Και δεν εννοείς το μαραμένο, που πληγώνει...

maroula είπε...

Η πρώτη ανάγνωση μου φάνηκε λίγο μελαγχολική. Ίσως δεν ήμουν τόσο προδιαθετημένη να διαβάσω κάτι πιο αισιόδοξο. Είναι πολύ όμορφο και ναι.. είναι αισιόδοξο!
"Κλέβω από του ήλιου την αυλή σταγόνες φωτός για να ζεστάνω την καρδιά σου". Μόνο ο στίχος είναι αρκετός για να ζεστάνει την καρδιά σου... γιατί είναι σαν εκείνον τον στίχο του Ρίτσου που λέει "ξέρεις, καμμιά φορά θαυμάζοντας ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις. Σου φτάνει ο θαυμασμός σου". Σου φτάνει μόνο ο στίχος για να δώσεις μια ζεστασιά στο ποίημα και στις ψυχές μας. Αν και ο στόχος
είναι η καρδία της πριγκίπισσας ωστόσο καταφέρνεις να ζεστάνεις και την καρδιά των αναγνωστών σου!
Σχετικά με το υπόλοιπο ποίημα να σου θυμίσω ότι τα μονοπάτια πολλές φορές, και δη αυτά του χρόνου, ολοένα γίνονται πιο δύσβατα και σε οδηγούν σε αδιέξοδα. Είναι αυτά όμως που σε οδηγούν και στην αλήθεια για την οποία υπάρχεις! Όσο για το μαραμένο τριαντάφυλλο ο μόνος λόγος που πληγώνει είναι γιατί πολύ απλά σου θυμίζει πως κάποτε υπήρχε, ζωντανό. Και γιατί σου δημιουργεί τον φόβο πως ισως κάποτε "μαραθείς" και εσύ! Ίσως σε πληγώνει γιατί σου υπενθυμίζει ότι εσύ δεν κατάφερες να το κρατήσεις ανθισμένο! Και μόνο όταν το τριαντάφυλλο θα φύγει από το χέρι σου μαζί του θα φύγουν και οι φόβοι σου! Ή ίσως όταν ξεπεράσεις τους φόβους σου ξανανθίσει το τριαντάφυλλο και ίσως να είναι "αυτό το ρόδο που δεν θα πεθάνει ποτέ"!

diage είπε...

Μουσίτσα μου κάποιος ιππότης υπάρχει και για σένα που θα σε κάνει πριγκίπισσα στα όνειρα του.Απλά δεν τον έχεις δει ακόμα ή δεν θέλεις να τον δεις.

diage είπε...

Ναι είναι συμβολικό Ορέστη μου.Σωστή η παρατήρηση σου.Δεν εννοώ το μαραμένο που πληγώνει.Άλλωστε το ένα είναι τριαντάφυλλο και το άλλο ρόδο.Θα ήταν πρόκληση αν σου ζητούσα να μου πεις την διαφορά τους?

diage είπε...

Μαρούλα μου κατά την ταπεινή μου άποψη (διότι δεν είμαι φιλόλογος) ένα κείμενο χαρακτηρίζεται σαν ποίημα από την διαφορετικότητα των ερμηνειών του.
Τουλάχιστον εγώ αυτό θεωρώ ποίημα.
Η προσέγγιση σου ήταν πολύ όμορφη αλλά διαφορετική από την δική μου.
Μ αρέσει πολύ αυτό.Δίνει αξία σε αυτά που γράφω.Σ ευχαριστώ πολύ φιλόλογε μου.

Υ.Γ.
και ότι λάθη κάνω παρακαλώ πολύ να με διορθώνεις.

orestis είπε...

Θα προσπαθήσω αγαπητέ.

Υποθέτωντας πάντα ότι αναφέρεσαι στο γνωστό ρόδο της Ιεριχούς, σύμβολο αιωνίοτητας,φαντάζομαι με το ρόδο εννοείς την ψυχή που είναι αθάνατη κι με το μαραμένο τριαντάφυλλο,κάποιο συναίσθημα, που αν και "μαράθηκε", εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στη ψυχή.

Αυτή μια πρόχειρη ανάλυση.

diage είπε...

Ορέστη μου σε βρίσκω άψογη.Πάτησες απόλυτα στην σκέψη μου.Όντως το τριαντάφυλλο είναι συναίσθημα και το ρόδο είναι η ψυχή.Εδώ όμως θέλω να κάνω μια διευκρίνηση.Αυτό το συναίσθημα ανήκει στην πριγκίπισσα.Εγώ απλά το κρατώ στα χέρια μου προσπαθώντας να σβήσω όλα όσα την πληγώνουν.

rip1708 είπε...

"ΗΝΜΤΠΓΤΠΕΑΤΓ"

diage είπε...

rip1708 δεν κατάλαβα τον κώδικα επικοινωνίας σου!