Ευτυχία

Απροσδιόριστη ακόμη από τα βάθη των αιώνων
Κι όμως το αίμα τους δώρισαν στο βωμό των πόνων
Πολέμησαν τον εαυτό τους για να σε κατακτήσουν
Άφησαν τα πάντα πίσω τους για να σ' αναζητήσουν

Έψαχναν το φως που εκπέμπει η ψυχή σου
Της ζωής τους το σκοτάδι θα 'φευγε όταν θα 'ταν μαζί σου
Άδικα, χρόνια ολόκληρα περιπλανήθηκαν
Μη τυχόν και δεν σε συναντήσουν φοβήθηκαν

Δεν έφυγαν απ' την πλάνη κι ας περάσαν οι καιροί
Δεν κατάλαβαν πως οι ίδιοι ήταν της ζωής τους αρχηγοί
Δεν άναψε ποτέ το κερί σου στις ψυχές τους
Γιατί δεν έκαναν τίποτα πέρα απ' τις αρχές τους

Δεν σ' αντίκρισαν ποτέ κι ας ήσουν πίσω απ' τα όρια
Δεν σ' ένιωσαν ποτέ κι ας ήταν το χαμόγελο τους δική σου απόρροια
Σ' εφήμερες αγάπες σε αναζήτησαν απεγνωσμένα
Στη σκέψη σου δάκρυα, στα μάτια τους τα λυπημένα

Κρυμμένη στη ζωή τους, τους χαμογελούσες πικρά
Ήθελες να τους φωνάξεις "Μην ψάχνετε μακρυά"
Σε πράγματα μικρά έπρεπε να στρέψουνε το βλέμμα
Τότε μόνο τη χαρά θα γνώριζαν με το δικό σου νεύμα.

"Ευχαριστώ πολύ την Μαρούλα που μου επέτρεψε ν' αναρτήσω αυτό το πολύ όμορφο ποίημα.Ίσως ένα από τα καλύτερα της"