Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

Ταξίδι στο άγνωστο


Ο καιρός περνά. Νομίζω πως τίποτα δεν μένει ίδιο.
Ακόμα και τα χρώματα έχουν ξεθωριάσει.
Έπεσε κάτι στην αντίληψη μου. Μια μελωδία εκεί έξω.
Μου είπαν ότι ήτανε η μελωδία της σιωπής
Δεν τους άκουσα,ήθελα μόνο να νιώσω.
Να νιώσω ότι υπάρχω κι ας έχανα το δρόμο.
Ταξίδι στο άγνωστο χωρίς προορισμό.
Ξύπνησα και τρόμαξα,κατάλαβα πως έχασα μια ευκαιρία.

4 σχόλια:

orestis είπε...

Mελαγχολικό.

Άσε που δεν έπιασα και όλο το νόημα.

ποιά ευκαιρία χάθηκε;

Συμπάσχω στο 'ήθελα να νιώσω πως υπάρχω".

Χωρίς όμως να χάσω το δρόμο.

diage είπε...

Ήθελα πολύ μέσα από αυτό το όνειρο να νιώσω ότι υπάρχω. Όταν ξύπνησα κατάλαβα ότι χάθηκε αυτή η ευκαιρία . Πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να ζήσουμε πράγματα ,όποια κι αν είναι αυτά έστω και μέσα από ένα όνειρο. Στη ζωή μας έχουμε βάλει κάποιους στόχους και προσπαθούμε να τους πετύχουμε (δρόμος).Είναι λοιπόν τόση μεγάλη αυτή η ανάγκη που είναι ικανή να με βγάλει εκτός πορείας.

orestis είπε...

Τώρα σε έπιασα και σε κατάλαβα.

Μάλλον έχουμε τις ίδιες ανάγκες.

φαντάζομαι έχεις απάντηση στην ερώτηση, πόσο μακριά θα έφτανες για ένα όνειρο, ε;

diage είπε...

Θα έκανα ταξίδι την ζωή μου για ένα και μόνο όνειρο. Ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. Θα είχα όμως κάτι να με κρατάει αγαπητέ μου oresti. Ίσως μια ελπίδα…δεν ξέρω. Πίστεψε με είναι αρκετό αυτό το κάτι. Κι όλα αυτά γιατί το όνειρο θα ήταν δικό μου.