Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Νεράιδα των ευχών


Φοβισμένη μου μοιάζεις νεράιδα των ευχών
κρατάς στα χέρια σου ευχές ανθρώπων
μα δεν μιλάς

το πονεμένο σου βλέμμα με κρατά εκεί
πίσω από τα κάγκελα της λύπης

να σε κοιτώ


μα αλήθεια σου λέω δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο
η σιωπή αντίκρυ της λύπης
ή εσύ απέναντι σε μένα

νομίζω πως ακόμα υπάρχουν εκείνες
οι παράξενες αγάπες στα βάθη του νου

καλά κρυμμένες πίσω από τα κρίνα της λογικής


τώρα φοβάμαι κι εγώ


κράτησε ένα από τα δάκρυα σου νεράιδα των ευχών
και πότισε τα χαμένα μου όνειρα



16 σχόλια:

Mariel είπε...

Όταν η νεράιδα των ευχών δακρύζει πάνω στα όνειρα αυτά ξαναγεννιούνται. .
Φιλιά καληνύχτας

Εvgenia Tr είπε...

η σιωπή πονάει πιο πολύ...

diage είπε...

... και σε κάνουν να υπάρχεις mariel μου.

diage είπε...

Ίσως να έχεις δίκιο Ευγενία μου..εγώ ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου.

KouKos είπε...

Όταν οι παράξενες αγάπες ξεφύγουν από τα κρίνα της λογικής, μόνο τότε θα μπορέσουν να σπάσουν τα κάγκελα της λύπης.
Μαζί με αυτά, θα λυθεί και η σιωπή, αγαπητέ μου diage και η νεράιδα των ευχών θα πάψει να δακρύζει, αφού θα έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει τα χαμένα όνειρά σου.

Πραγματικά, δε μπορώ να φανταστώ τι πονάει πιο πολύ. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως τίποτα πιο δυνατό δεν υπάρχει από μία αγάπη που μπορεί να ξεφύγει από τα κρίνα της λογικής...

Unknown είπε...

τώρα κατάλαβα γιατί γινατε αμέσως φίλοι με την ξαδέρφη μου ....

είναι πολύ όμορφα εδώ....

μπράβο diage

τα κείμενα σου είναι υπέροχα....


φιλι

_Κυβέλη_

diage είπε...

Φίλε κούκε θα συμφωνήσω μαζί σου. Άλλωστε αυτές οι αγάπες τρέφουν τα όνειρα μας και τα καθιστούν υπαρκτά.

diage είπε...

Καλώς ήρθες Κυβέλη στο κάστρο μου.Χαίρομαι που σου άρεσε.

orestis είπε...

Άργησα λίγο...

Παράξενες αγάπες...

Όλα είναι παράξεα τελικά...ακόμα κι η ίδια η ζωή που τις τρέφει!

Καληνύχτα

diage είπε...

Ναι Ορέστη μου όλα είναι παράξενα πόσο μάλιστα οι αγάπες.

Να έχεις μια όμορφη νύχτα.

maroula είπε...

Φοβισμένη από τις παράξενες αγάπες; από τις αγάπες που οι άνθρωποι εύχονται να εκπληρωθούν, από τις αγάπες εκείνες που κατοικούν πίσω από τη λογική και εκπληρώνονται μόνο στο χώρο της φαντασίας...Όμορφο.. Η σιωπή.. απαντάω και εγώ με την σειρά μου.. Η σιωπή γιατί κρύβει όχι μόνο την λύπη αλλά και την απογοήτευση από τα χαμένα όνειρα...

diage είπε...

Η σιωπή λοιπόν Μαρία μου πονάει περισσότερο.Δεν ξέρω ίσως να έχεις δίκιο.Ίσως ο κόσμος μας μην υπάρχει τελικά.

Ανώνυμος είπε...

..μα αλήθεια σου λέω, αυτό που πονάει περισσότερο είναι, αυτός που έχεις απέναντί σου να είναι η σιωπή αντίκρυ στη δική σου λύπη...

φιλιά...

diage είπε...

Ωραία τα λες μουσίτσα μου!Πολύ ωραία.

Μικρή Λογοτέχνης είπε...

Μα τι γλυκιά μελαγχολία, είναι πάλι αυτή? μα τι γλυκιά νεράιδα είναι πάλι αυτή?Αχ!diage!Θα ήθελα να αλλάξω το δάκρυ της νεράιδας με ένα χαμόγελο, ώστε τα κάγκελα, να μην είναι της λύπης, αλλά της χαράς! Τα όνειρα να μην είναι χαμένα, αλλά, κερδισμένα, και οι ευχές, καλές!
Να μην φοβάσαι! πάρε την νεράιδα αγκαλιά, και όλα θα ξεχαστούν!

diage είπε...

Ωραία τα λόγια σου μικρή μου.Την καλησπέρα μου να έχεις.Πολλά φιλιά.