Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

Το τραγούδι της ομορφιάς



Περπατώ στο μονοπάτι που οδηγεί στο τέλος του κόσμου ακούγοντας το τραγούδι της ομορφιάς.Στο βάθος εκεί στα καταπράσινα δέντρα κάθεται η ποίηση και μοιράζει απλόχερα την γαλήνη.Πιο κάτω η μελωδία φλερτάρει με τον άνεμο και την θάλασσα σκορπώντας νότες στο βασίλειο του νου.Είναι ωραίο το τραγούδι της ομορφιάς.

Κάπου εκεί ψηλά κοντά στον λόφο της χαράς συνάντησα την δημιουργία.Έδινε χρώμα στα μάτια σου και άρωμα στην σκέψη σου.Στάθηκα πλάι σου χαμένος στις σκέψεις μου να σε κοιτώ.Σκέφτηκα ότι πρέπει να φύγω.Αλλά το σώμα ήταν αδύνατο να υπακούσει στις προσταγές του νου.

Τότε κατάλαβα ότι είμαι εγκλωβισμένος στο ποτάμι των συναισθημάτων.

Άπλωσε το χέρι σου νεράιδα και σώσε με.

8 σχόλια:

KouKos είπε...

"εγκλωβισμένος στο ποτάμι των συναισθημάτων."

Diage έγραψες πάλι...
Ίσως μια από τις καλύτερες φράσεις που έχω διαβάσει σε blog. Ένας χείμμαρος είναι τα συναισθήματα, που σε παρασέρνουν από τη λογική!

orestis είπε...

Κούκε με πρόλαβες.

Έτσι είναι τα συναισθήματα.

Είτε για καλό, είτε για κακό, η ουσία είναι πως μας κρατάνε αιχμάλωτους.

oneiroparmenh είπε...

"Αλλά το σώμα ήταν αδύνατο να υπακούσει στις προσταγές του νου.

Τότε κατάλαβα ότι είμαι εγκλωβισμένος στο ποτάμι των συναισθημάτων"

Είναι κάτι που μας συμβαίνει πολύ συχνά...Από τα συναισθήματα δεν μπορείς να ξεφύγεις...

diage είπε...

Ναι φίλε έτσι είναι.Χάνεται ο έλεγχος της σκέψης.Βουτιά στο κενό Κούκε.Να δούμε ποιος θα μας σώσει.

diage είπε...

Ναι γλυκέ μου Ορέστη αυτή είναι η ουσία.Θέλω όμως να μου προσδιορίσεις τις μορφές συναισθηματικής αιχμαλωσίας.

diage είπε...

Όταν καταφέρεις να ξεφύγεις από τον εαυτό σου το ορμητικο ποτάμι γίνεται ένα ήρεμο ρυάκι oneiroparmenh μου.

orestis είπε...

Diage αυτό που ζητάς είναι μια πρόκληση ακόμα.

Να περιμένεις ιστορίες μου, που θα δείχνουν σημάδια αιχμαλωσίας.

diage είπε...

Χαίρομαι που πάντα αποδέχεσαι τις προκλήσεις Ορέστη μου.