Μέσα σε λίγα λεπτά σκοτείνιασε.Τότε κατάλαβα ότι ήμουν ακόμα εκεί.Σε εκείνο το δάσος, χαμένος να ψάχνω απαντήσεις.Είχα ακούσει ότι το δάσος αυτό ανήκει σε μια όμορφη νεράιδα και κάθε που βραδιάζει είναι εκεί αναζητώντας την αλήθεια.Ένα δροσερό αεράκι διαπέρασε το σώμα μου κάνοντας αισθητή την παρουσία της.Τρόμαξα λίγο γιατί δεν ήξερα αν είμαι εγώ αυτός που θα την αντικρίσει.Ένιωθα το χρώμα των ματιών της να με περιβάλει.Ήξερα ότι ήταν κάπου εκεί και με κοιτούσε.Λες και ήθελε κάτι να μου πει.Σταμάτησα να περπατώ μήπως και ακούσω τίποτα.Η εικόνα της μοναδική.Ήταν σαν ένα λουλούδι που ανθίζει την αυγή.Μαγικό το άρωμα.Πλούσια χρώματα που με οδηγούσαν στην αγνότητα του νου. Το πρόσωπο της αχνοφαινόταν μέσα στο σκοτάδι. Ίσα που διέκρινα ένα λυπημένο ύφος.Στεκόταν εκεί και με κοιτούσε μέσα από τα υγρά μάτια της.Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο.Ήθελα μόνο να την κοιτάζω.Ήθελα να σταματήσει ο χρόνος καθώς θα περιπλανιόμουν στο χώρο προς αναζήτηση της.Το μόνο που ξεστόμισα εκείνη τι στιγμή ήταν ένα "Γιατί".Χαμογέλασε και χάθηκε στο σκοτάδι.Από τότε είμαι στα ίχνη της όμορφης νεράιδας αναζητώντας την ομορφιά των αισθήσεων.
14 σχόλια:
Μαγευτικό.
Άξιζε η αναμονή.
"Πλούσια χρώματα με οδηγούσαν στην αγνότητα του νου."
Απίστευτη φράση.
Απορία για το γιατί όμως...
Γιατί ήταν θλιμένη;
Ή κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής;
Ήταν θλιμμενη γιατί ήξερε ότι οι κόσμοι μας είναι διαφορετικοί.Δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να με βοηθήσει.
Η διαφορετικοί κόσμοι, δεν είναι απαραίτητα κακό.
Όλα είναι θέμα οπτικής.
φαντάσου πως θα μπορούσε να είναι να της δείχνεις τον κόσμο σου και εκείνη το δικό της.
πάντα με γοήτευαν αυτά τα ταξίδια της φαντασίας..μέσα σε δάση και σκοτεινά μονοπάτια...η ομορφιά και το ονειρικό δεν έχουν γιατί όμως...
Very beautiful blog.
Congratulaciones. No pude leer este griego, aunque estudie clasico, Solo Palabras. Kalos.
mi blog: guionistadetakilleitor.
Θα ήταν ότι καλύτερο Ορέστη μου.
Blacktulip:Το γιατί είναι ανάμεσα σε δυο κόσμους.Υπάρχει διαφορετική ερμηνεία σε κάθε έναν από αυτούς.
Αυτή είναι η μαγεία των διαφορετικών κόσμων. Η ασυμβατότητα τους.
[Αν συναντήσεις πολλές τέτοιες..ε..θα έχουμε θέμα:-)))]
Σ'ευχαριστούμε που μας ταξιδεύεις σε παραμυθένιους κόσμους...Γράφεις πολύ ωραία...
Ναι diVa μου θα έχουμε πολύ μεγάλο θέμα.Aτελείωτες ώρες Blogging!
Εγώ σε ευχαριστώ oneiroparmenh μου για τα καλά σου λογια.
παντα πιστευα πως οταν κλειω ειμαι μονη μου..συνηθως οι βουτιες στην θλιψη ειναι τοσο μοναχικες..ποτε δεν το ειχα σκεφτει ετσι.."ο ουρανός κλαίει μαζί σου"..
πολυ παρηγορη σκεψη..σε ευχαριστω..
Καλώς ήρθες rip1708 στο κάστρο μου.Ποτέ κανείς δεν είναι μόνος του όταν κλαίει.Πάντα κάποιος θα κλαίει μαζί σου.
Δημοσίευση σχολίου