Χαθήκαν οι άνθρωποι ουρανέ
Στέκομαι καμιά φορά πίσω από του ανέμου την ορμή
και ψάχνω να βρω λέξεις
χάνομαι στο δάσος αναζητώντας εσένα
νεράιδα της λύπης
Στέκομαι καμιά φορά πίσω από του ανέμου την ορμή
και ψάχνω να βρω λέξεις
χάνομαι στο δάσος αναζητώντας εσένα
νεράιδα της λύπης
26 σχόλια:
Πολύ όμορφο..
Εκφράζει απόλυτα μέσα σε λίγες λέξεις το ''παράπονο'' μιας πονεμένης ψυχής..
Να σαι καλά..και εύχομαι να βρεις τη νεράιδα σου..
σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες από τα μέρη μου.κρατώ την ευχή σου μα οι νεράιδες είναι παιχνίδια του νου.
Όχι..δεν είναι..
Υπάρχουν αρκετές εκεί έξω..Αρκεί να μπορείς να τις ξεχωρίζεις..
αυτό πίστευα πάντα.. υπάρχουν πολλές.μα κάθε φορά χάνω την πίστη μου.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο..:-( αλλά μη τη χάνεις..
Κάπου εκεί έξω υπάρχει μία νεράιδα μόνο για 'σένα..που θα σε κάνει να πιστέψεις ξανά..
Είμαι σίγουρη..:-)
σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου
:-) Πολλά φιλιά..!
να έχεις ένα όμορφο βράδυ
Επίσης..:-)
Ψάχνεις να βρεις λέξεις.Λέξεις να εκφράσουν το συναίσθημα της απώλειας...Λέξεις....Πάντα με μάγευαν.Είχαν μια γοητεία ξεχωριστή πάντα.Μια λέξη....μια εικόνα...ενα συναίσθημα...Μια λέξη που αν και φαινεται ίδια ποτε δεν είναι..... Αλλαζει μεταμορφώνεται...μέσα απο τα μάτια ..την ψυχη ..την καρδια...το μυαλό αυτου που τη γραφει ...τη λεει...τη σκεφτεται...τη χειρίζεται...
Πολύ όμορφη η γραφή σου!!!!
Καλώς ήρθες στα μέρη μου Despoina
Λέξεις..άριστο μέσο επικοινωνίας μα και συναισθημάτων.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λογία.
Καλώς σε βρήκα....diage..
Ευχομαι ευχάριστα ταξίδια μέσα απο τις λέξεις σου....
Μερικές φορές θέλουμε να πούμε τόσα πολλά κι είναι τόσο λίγες οι λέξεις... Εγώ την αναζητώ ακόμη αυτήν τη νεράιδα. Είμαι σίγουρη πώς υπάρχει. Ίσως εμείς δεν επιτρέπουμε στη νεράιδά μας να εμφανιστεί ή αδυνατούμε να τη δούμε και να την αναγνωρίσουμε. Τα επώδυνα συναισθήματα μπορούν να γίνουν παρωπίδες. Άλλωστε τις νεράιδες μας τις ανακαλύπτουμε πρώτα στον εαυτό μας. Εκεί πρέπει να σκαλίσουμε αρχικά.
Σου εύχομαι να βρεις τη δική σου κάποτε. Να είσαι καλά.
καλώς ήλθες και πάλι tina μου μετά από χρόνια.σωστά τα λόγια σου.σε ευχαριστώ για την ευχή σου.
Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν χάνονται ποτέ μικρέ πρίγκιπα!!!
Φιλί....!!!!!!!!
Καλή μου σταλαγματιά η αγάπη είναι ένα παράθυρο στον ουρανό.πόσο ψηλά μπορείς να κοιτάξεις?είναι διαφορετικά αντιληπτή για τον καθένα από εμάς.Το άσχημο είναι ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε χάνονται για πάντα.
ααααα εδώ τώρα θα σε μαλώσω :))
Όταν αγαπάμε όσο μακριά κι αν φύγει εκείνος που αγαπάμε θα τον έχουμε πάντα σε ένα μικρό κουτάκι κάπου αριστερά κι έτσι θα τους "φυλακίσουμε" παντοτινά !!!
Φρόντισε την επόμενη φορά που θα σε διαβάσω να έχεις γράψει για εκείνους που δεν έχασες ποτέ :)))
Φιλί!
καλή μου σταλαγματιά αυτό το μικρο κουτάκι που λες το είχα κι εγώ κάποτε.μα ξέρεις κάτι?όλα είναι ψέμματα..παραμύθια.ακόμα και αυτό το μικρο κουτάκι.ότι κι αν είχε μέσα το πέταξα.δεν θέλω να θυμάμαι.δεν θέλω να αγαπώ.
Δεν ξέρω γιατί προσπαθώ να αλλάξω την δική σου άποψη όταν πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να λέω ακριβώς τα ίδια λόγια.
Πονάει η αγάπη και πονάει όταν σε προδίδει, όταν την χάνεις για λόγους που αρνείσαι να κατανοήσεις.
Νομίζω πως το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αδικήσεις τον εαυτό σου να τον καταδικάσεις μένοντας μακριά από νέα όνειρα και νέα χτυποκάρδια.
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να βρω αυτό που λένε άλλο μισό, ελπίζω όμως και η ελπίδα αυτή είναι μια σπίθα μέσα στην καρδιά .......
Να αλλάξεις εύχομαι και ν αγαπήσεις ξανά...!!
πατάς τόσο κοντά στα μονοπάτια του μυαλού μου Αναστασία.κοιτώ από το παράθυρο μα δεν μπορώ να φτάσω ψηλά.δεν έχει να κάνει τόσο με πρόσωπα όσο με έννοιες.κρατώ τα λόγια σου σαν φυλακτό.πίστευα ότι εμείς φτιάχνουμε το άλλο μισό με πολύ προσπάθεια.δεν είναι έτσι δυστυχώς.
Ξέρεις τι με τρομάζει περισσότερο και από την ίδια την μοναξιά;
Η σκέψη πως στην ζωή τα πράγματα ίσως δεν έρθουν έτσι όπως τα θέλουμε όσο κι αν πασχίζουμε.
Κάπου διάβασα πως θέλει πολλά κότσια η ευτυχία κι αυτό μου δίνει ώθηση να συνεχίσω.
Γιατί μετά την πτώση το μόνο που μένει είναι να σηκωθείς κι εγώ έπιασε πάτο πολλές φορές, δεν έχει πιο κάτω πάρα μόνο ψηλά.
Μην βλέπεις τα πράγματα μαύρα γιατί έτσι θα έρθουν, αυτό μου έμαθαν τα χρόνια που πέρασαν. Πόνεσαν τα μάτια μου στο σκοτάδι και τώρα το μόνο που κοιτώ είναι το φως μπροστά κι έτσι όλα θα αλλάξουν είμαι σίγουρη γιαυτό.
Τις έννοιες στην ζωή μας τις δίνουμε εμείς όπως και τις ετικέτες στα συναισθήματα μας.
Έχουμε πολλά να δούμε ακόμη και πολλά σταυροδρόμια να συναντήσουμε.
Δεν ξέρω αν ο δρόμος που θα επιλέγω κάθε φορά θα είναι ο σωστός ελπίζω όμως πως αυτό που θα μένει στο τέλος να μην έχει μονο δάκρυα λύπης.
Δεν θέλω να σε ζαλίζω με λόγια θέλω να σου περάσω την ελπίδα γιατί αυτή μονο είναι ικανή να αλλάξει το μέσα μας....
ξέρεις πολύ καλά ότι το μέσα μας δεν αλλάζει.. μπορώ να σου μιλάω ώρες γι αυτά.. για τις χαμένες ελπίδες..για αυτούς που είναι άρχοντες πάνω στο εγώ τους μα φτωχοί απέναντι στο εγώ σου.έχω οργή μέσα μου."Δεν θέλω να σε ζαλίζω με λόγια θέλω να σου περάσω την ελπίδα" Καλή μου σταλαγματιά την ελπίδα θα μου την περάσεις μέσα από όμορφα λόγια και για να έρθουμε στο θέμα αυτό είναι το "παράπονο" τα λόγια που είναι τόσο όμορφα μα αλλάζουν συνέχεια.
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα
"Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν αγάπη. Η αγάπη όντως ειναι μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί ν΄αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα με την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, απ'όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή δια της απωλείας της κερδίζεται.... Λέγεται πως: Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..." Μ. Βαμβουνάκη "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης"
Καλό βράδυ ιππότη μου ***
Στην πραγματικότητα οι νεράιδες είναι πολλές στη μορφή αλλά λίγες μπορούν να αγαπήσουν αληθινά.κοίταξε τα αστέρια του ουρανού μοιάζουν όλα ίδια όμως κανένα δεν ακουμπάει με το άλλο.
Κάπου εκεί υπάρχει μια νεράιδα η δική
σου αρκεί να μπορέσεις να την δεις..
Αν κοιτάξεις τα αστέρια του ουρανού,
νομίζεις πως όλα είναι ίδια. Όμως κανένα δεν ακουμπάει με το άλλο.έτσι συμβαίνει και με τις νεράιδες.Είναι όλες όμορφες αλλά λίγες ξέρουν να αγαπούν.Μία από αυτές είναι η δική σου.Σε περιμένει αρκεί να έχεις την αγάπη και την δύναμη να την αναγνωρίσεις..
Δημοσίευση σχολίου