Promise

Υπόσχεση έδωσα
μάρτυρες μου ο ουρανός
και τα αστέρια

κράτα μου το χέρι
και περπάτα πλάι μου στην βροχή

θα σου χαρίσω ένα λουλουδάκι
που έχει όλα τα χρώματα του κόσμου

το πήρα από την κόλαση μου
και το μεγάλωσα στον παράδεισο μου
του έδωσα χρώμα από την χαρά μου
και άρωμα από την λύπη μου
έκλεισα μέσα του
την δική μου αγάπη

μα τώρα είναι δικό σου

φύλαξε το καλά
νεράιδα μου

ποιος είμαι

ποιος είμαι εγώ
και κρίνω ανθρώπους

πόνο δεν μοίρασα ποτέ
μα τώρα..

έκρινα μια ψυχή

στέκομαι εμπρός του ρόδου
και βλέπω ένα τέρας

εύχομαι να μην υπήρχα ποτέ

χίλια κομμάτια η υφή μου
σκορπισμένη στον άνεμο

η τρέλα πλησιάζει

Ησυχία

η βροχή σταμάτησε
ήρθε η ώρα
να παίξω με τα αστέρια

κι αν δεν τα καταφέρω
δεν πειράζει

θα συνεχίσω να λέω παραμύθια
με τον δικό μου τρόπο

περπατώντας μόνος
στα σκοτεινά μου μονοπάτια

καλή σου νύχτα ομορφιά μου

Πλάνη

ξέρεις πως είναι
να κρατάς στα χέρια σου όλο τον κόσμο

ξέρεις πως είναι
να αγγίζεις την ευτυχία

ξέρεις πως είναι
να περπατάς στου ουρανού τα μέρη
κρατώντας ένα λευκό τριαντάφυλλο

ξέρεις πως είναι
να είναι η πραγματικότητα σου ένα όνειρο

ξέρεις πως είναι
να μιλάς με τα αστέρια

ξέρεις πως είναι
να ζεις από την καρδιά κάποιου
και να σκέφτεσαι απ το μυαλό του

αυτή η πίστη στο ψευδές είναι η καταστροφή μου

ποιος μπορεί να μου μιλήσει για αγάπη

Απογοήτευση

Ήμουν σε ένα δάσος εγκλωβισμένος
εγώ και μια νεράιδα

Μια νεράιδα που ήξερε να αγαπά

ο καιρός περνούσε
το δάσος μέρα με την μέρα άλλαζε
τα λουλούδια έχασαν το άρωμα τους
τα δέντρα ξεραμένα με τα φύλλα πεσμένα στο έδαφος
και το ποτάμι.. εκείνο το όμορφο ορμητικό ποτάμι
δεν υπήρχε πια

με κοίταξε στα μάτια και μου 'πε ότι όλα θα πάνε καλά
μα δεν το πίστεψε ποτέ

δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα
ήταν ένα ψέμα
δεν υπήρξε ποτέ

έχω βαρεθεί τους ψεύτικους ανθρώπους ουρανέ

I'm going mad

φοβάμαι για την μέρα
για την νύχτα

φοβάμαι για το χθες
που ίσως πνίξει το αύριο

και το μυαλό μου γυρίζει γυρίζει
δεν σταματά ποτέ

και πάλι φοβάμαι
και πάλι λυπάμαι

και ο χρόνος περνά
αφήνοντας το κάθε λεπτό του
πάνω μου
ψάχνω να με δω εκεί πιο κάτω
και δεν βρίσκω τίποτα

λες και δεν υπήρξα ποτέ

και πάλι το μυαλό μου γυρίζει
γελάω και μετά κλαίω
και μερικές φορές χαίρομαι αλήθεια

και ο χρόνος σταμάτα
αφήνοντας το κάθε λεπτό του
πάνω μου
ψάχνω να με δω εκεί πιο κάτω
και βρίσκω ευτυχία

λες και υπήρχα πάντα

και πάλι τρέχουν όλα
και δεν μπορώ να τα προλάβω
και ξανά γυρίζω πίσω
και μετά πάω μπροστά

και ξανά τρέχουν όλα
στον παγωμένο μου κόσμο

η καρδιά μου σταματημένη
χιλιόμετρα μακριά

έκλεισα τα μάτια μου για ένα λεπτό
και αντίκρισα τον θάνατο
δεν το ήθελα αλήθεια
μα συνέβη

1 Απρίλη

"Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ
μοναχά για σένα κάνω τον χαζό"

Είναι που περάσανε τα χρόνια
μια ζωή σαν τριαντάφυλλο
φύτρωσε, μέρα με την μέρα μεγάλωνε
άνθισε γεμίζοντας χρώματα και αρώματα παντού
και τώρα..
μαράθηκε