Φοβισμένη μου μοιάζεις νεράιδα των ευχών
κρατάς στα χέρια σου ευχές ανθρώπων
μα δεν μιλάς
το πονεμένο σου βλέμμα με κρατά εκεί
πίσω από τα κάγκελα της λύπης
να σε κοιτώ
μα αλήθεια σου λέω δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο
η σιωπή αντίκρυ της λύπης
ή εσύ απέναντι σε μένα
νομίζω πως ακόμα υπάρχουν εκείνες
οι παράξενες αγάπες στα βάθη του νου
καλά κρυμμένες πίσω από τα κρίνα της λογικής
τώρα φοβάμαι κι εγώ
κράτησε ένα από τα δάκρυα σου νεράιδα των ευχών
και πότισε τα χαμένα μου όνειρα
16 σχόλια:
Όταν η νεράιδα των ευχών δακρύζει πάνω στα όνειρα αυτά ξαναγεννιούνται. .
Φιλιά καληνύχτας
η σιωπή πονάει πιο πολύ...
... και σε κάνουν να υπάρχεις mariel μου.
Ίσως να έχεις δίκιο Ευγενία μου..εγώ ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου.
Όταν οι παράξενες αγάπες ξεφύγουν από τα κρίνα της λογικής, μόνο τότε θα μπορέσουν να σπάσουν τα κάγκελα της λύπης.
Μαζί με αυτά, θα λυθεί και η σιωπή, αγαπητέ μου diage και η νεράιδα των ευχών θα πάψει να δακρύζει, αφού θα έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει τα χαμένα όνειρά σου.
Πραγματικά, δε μπορώ να φανταστώ τι πονάει πιο πολύ. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως τίποτα πιο δυνατό δεν υπάρχει από μία αγάπη που μπορεί να ξεφύγει από τα κρίνα της λογικής...
τώρα κατάλαβα γιατί γινατε αμέσως φίλοι με την ξαδέρφη μου ....
είναι πολύ όμορφα εδώ....
μπράβο diage
τα κείμενα σου είναι υπέροχα....
φιλι
_Κυβέλη_
Φίλε κούκε θα συμφωνήσω μαζί σου. Άλλωστε αυτές οι αγάπες τρέφουν τα όνειρα μας και τα καθιστούν υπαρκτά.
Καλώς ήρθες Κυβέλη στο κάστρο μου.Χαίρομαι που σου άρεσε.
Άργησα λίγο...
Παράξενες αγάπες...
Όλα είναι παράξεα τελικά...ακόμα κι η ίδια η ζωή που τις τρέφει!
Καληνύχτα
Ναι Ορέστη μου όλα είναι παράξενα πόσο μάλιστα οι αγάπες.
Να έχεις μια όμορφη νύχτα.
Φοβισμένη από τις παράξενες αγάπες; από τις αγάπες που οι άνθρωποι εύχονται να εκπληρωθούν, από τις αγάπες εκείνες που κατοικούν πίσω από τη λογική και εκπληρώνονται μόνο στο χώρο της φαντασίας...Όμορφο.. Η σιωπή.. απαντάω και εγώ με την σειρά μου.. Η σιωπή γιατί κρύβει όχι μόνο την λύπη αλλά και την απογοήτευση από τα χαμένα όνειρα...
Η σιωπή λοιπόν Μαρία μου πονάει περισσότερο.Δεν ξέρω ίσως να έχεις δίκιο.Ίσως ο κόσμος μας μην υπάρχει τελικά.
..μα αλήθεια σου λέω, αυτό που πονάει περισσότερο είναι, αυτός που έχεις απέναντί σου να είναι η σιωπή αντίκρυ στη δική σου λύπη...
φιλιά...
Ωραία τα λες μουσίτσα μου!Πολύ ωραία.
Μα τι γλυκιά μελαγχολία, είναι πάλι αυτή? μα τι γλυκιά νεράιδα είναι πάλι αυτή?Αχ!diage!Θα ήθελα να αλλάξω το δάκρυ της νεράιδας με ένα χαμόγελο, ώστε τα κάγκελα, να μην είναι της λύπης, αλλά της χαράς! Τα όνειρα να μην είναι χαμένα, αλλά, κερδισμένα, και οι ευχές, καλές!
Να μην φοβάσαι! πάρε την νεράιδα αγκαλιά, και όλα θα ξεχαστούν!
Ωραία τα λόγια σου μικρή μου.Την καλησπέρα μου να έχεις.Πολλά φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου