Είναι ωραία εκεί στον πράσινο λόφο
πέρα από τις σκέψεις, γονατιστός μπροστά σου
παλεύω με την ηρεμία της απόλυτης δημιουργίας
Έχω ξαναπάει εκεί
δυο φτερά ανοιγμένα μπρος σου
κρατάνε τα όνειρα μου
Μα τώρα είναι αλλιώς
η πνοή σου, ζωή θα δώσει
στο πιο όμορφο λουλούδι του λόφου
πέρα από τις σκέψεις, γονατιστός μπροστά σου
παλεύω με την ηρεμία της απόλυτης δημιουργίας
Έχω ξαναπάει εκεί
δυο φτερά ανοιγμένα μπρος σου
κρατάνε τα όνειρα μου
Μα τώρα είναι αλλιώς
η πνοή σου, ζωή θα δώσει
στο πιο όμορφο λουλούδι του λόφου
"αφιερωμένο σε έναν άνθρωπο που γνώρισα πρόσφατα
και μ' έχει συνεπάρει το μεγαλείο των σκέψεων του"
8 σχόλια:
Άλλο ένα ξεχωριστό post, για το ίδιο ξεχωριστό άτομο! Τι θα γίνει ρε diage?
Χώρος ερωτικών εξομολογήσεων το blog?
χαχαχα
Τα λέμε στον καφέ φίλε μου! :-)
Υ.Γ. 1 Ας δεχτώ πως χάνω τον αυτοέλεγχό μου... παραδέξου όμως ότι παρασύρω κι εσένα μαζί μου στο ποτάμι των συναισθημάτων...
(πάλι καλά που δεν γράφουμε για την ίδια κοπέλα! χεχεχε)
Υ.Γ. 2 Η εικόνα με το πουλί, κάπου αλλού παραπέμπει τη σκέψη μου. Μοιάζει με την ψυχή της κοπελιάς, που ελεύθερη πια δραπετεύει από το σώμα και πετάει πάνω από το λιβάβι στο οποίο αναφέρεσαι.
Γιατί λες πως τώρα είναι αλλιώς;
Μου δίνεις την αίσθηση πως αν και βρέθηκες στην "ηρεμία της απόλυτης δημιουργίας" τώρα κάτι σε κρατάει μακριά από αυτήν.
Θεωρώ ότι το Μαύρο Ρόδο έχει χαρακτήρα ημερολογίου.Κατά συνέπεια κάθε ανάρτηση είναι μια εικόνα πραγματικής καταστάσεως σε πραγματικό χρόνο με φανταστικά στοιχεία αγαπητέ Κούκε.Πάνω απ' όλα συγκροτημένη σκέψη.Κρατώ τις ισορροπίες όσο μπορώ... αλλά το ποτάμι θαρρώ μου κάνει μια επίδειξη ορμής.Στέκομαι στην όχθη θεατής μη μπορώντας να καταλάβω ότι μ' έχει σκεπάσει ήδη.
"Είναι ωραία στο πράσινο λόφο"
"Έχω ξαναπάει εκεί"
"Μα τώρα είναι αλλιώς"
Αγαπητέ μου Ορέστη δες το έτσι χωρίς να το συνδέσεις με τίποτα άλλο και θα καταλάβεις.
όμορφη μουσική, όμορφες σκέψεις, όμορφα συναισθήματα...χωρίς γιατί...
Πορτρέτο μιας στιγμής.Ομορφιά παντού..τίποτα άλλο.Χαίρομαι που σου άρεσε.Περιμένω την άνοιξη να στολίσει η μαύρη τουλίπα το κάστρο μου.
E ψιτ κυριος.
Μήπω έχουμε καιρό να γράψουμε;
Λέω εγώ τώρα
Ορέστη μου δεν υπάρχει λόγος βιασύνης.Όταν έρθει η ώρα θα γράψουμε.
Δημοσίευση σχολίου