Στα ίχνη της όμορφης νεράιδας

Μέσα σε λίγα λεπτά σκοτείνιασε.Τότε κατάλαβα ότι ήμουν ακόμα εκεί.Σε εκείνο το δάσος, χαμένος να ψάχνω απαντήσεις.Είχα ακούσει ότι το δάσος αυτό ανήκει σε μια όμορφη νεράιδα και κάθε που βραδιάζει είναι εκεί αναζητώντας την αλήθεια.Ένα δροσερό αεράκι διαπέρασε το σώμα μου κάνοντας αισθητή την παρουσία της.Τρόμαξα λίγο γιατί δεν ήξερα αν είμαι εγώ αυτός που θα την αντικρίσει.Ένιωθα το χρώμα των ματιών της να με περιβάλει.Ήξερα ότι ήταν κάπου εκεί και με κοιτούσε.Λες και ήθελε κάτι να μου πει.Σταμάτησα να περπατώ μήπως και ακούσω τίποτα.Η εικόνα της μοναδική.Ήταν σαν ένα λουλούδι που ανθίζει την αυγή.Μαγικό το άρωμα.Πλούσια χρώματα που με οδηγούσαν στην αγνότητα του νου. Το πρόσωπο της αχνοφαινόταν μέσα στο σκοτάδι. Ίσα που διέκρινα ένα λυπημένο ύφος.Στεκόταν εκεί και με κοιτούσε μέσα από τα υγρά μάτια της.Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο.Ήθελα μόνο να την κοιτάζω.Ήθελα να σταματήσει ο χρόνος καθώς θα περιπλανιόμουν στο χώρο προς αναζήτηση της.Το μόνο που ξεστόμισα εκείνη τι στιγμή ήταν ένα "Γιατί".Χαμογέλασε και χάθηκε στο σκοτάδι.Από τότε είμαι στα ίχνη της όμορφης νεράιδας αναζητώντας την ομορφιά των αισθήσεων.

Μετά την λύπη..

Δεν υπάρχει τίποτα που να με κρατάει κοντά σε σένα.
Θέλω να φύγω μακριά, πέρα από την αγνότητα των ματιών σου.
Θέλω να αντικρίσω το πιο μακρινό αστέρι,
ξέρεις.. εκείνο που μου κρατούσε συντροφιά
εκείνες τις σιωπηλές νύχτες του χειμώνα.
Δεν μπορώ να ζω σε αυτόν τον παραμυθένιο κόσμο
με τις χάρτινες απολαύσεις.
Μια στιγμή είναι αρκετή για να σβήσει την λύπη μου
καθώς θα αναγεννιέται μέσα από την θλίψη μου.

Έιμαι.. γίνομαι.. φαίνομαι.

Είμαι

Είμαι αυτό που είμαι γιατί έτσι γεννήθηκα. Ξέρω τι έχω και που μπορώ να φτάσω.Μπορώ να κοιτάξω στον καθρέφτη χωρίς να ρίξω το βλέμμα μου ούτε για μια στιγμή.Είμαι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει.

Γίνομαι

Γίνομαι αυτό που θέλεις για να μπορέσεις να δεις από τα μάτια μου.Γίνομαι όλα όσα σε εκφράζουν για να σκεφτείς απ' το μυαλό μου.Γίνομαι η ανάσα σου για να ζεις απ' την καρδιά μου.Γίνομαι ένα με σένα για να μπορείς να με σέβεσαι.

Φαίνομαι

Φαίνομαι έτσι γιατί κρύβω αυτό που είμαι και φοβάμαι γι αυτό που έχω γίνει.

Στιγμές

Ένα ποτήρι γεμάτο με πάγο το μισό βότκα και το υπόλοιπο λεμονάδα.
Ένα πακέτο τσιγάρα και μερικά χρήματα έτσι για να μην ξεμείνουμε.
Η φωτιά στην παραλία έχει φουντώσει. Τριγύρω μερικοί καλοί φίλοι
και 'γώ με την κιθάρα μου προσπαθούμε να χαθούμε σ' αυτήν
τη μαγευτική στιγμή.Το ενδιαφέρον μεγάλο.
Οι συζητήσεις πολλές.Είναι αυτό που λέμε ότι έδεσε η παρέα.

Σαν όνειρο ακούγεται.

Είναι από αυτά τα μικρά όνειρα της στιγμής που είναι
αρκετά για να σε ταξιδέψουν σε κόσμους μακρινούς.

Ταξίδι στο άγνωστο

Ο καιρός περνά. Νομίζω πως τίποτα δεν μένει ίδιο.
Ακόμα και τα χρώματα έχουν ξεθωριάσει.
Έπεσε κάτι στην αντίληψη μου. Μια μελωδία εκεί έξω.
Μου είπαν ότι ήτανε η μελωδία της σιωπής
Δεν τους άκουσα,ήθελα μόνο να νιώσω.
Να νιώσω ότι υπάρχω κι ας έχανα το δρόμο.
Ταξίδι στο άγνωστο χωρίς προορισμό.
Ξύπνησα και τρόμαξα,κατάλαβα πως έχασα μια ευκαιρία.

Μια ματιά στο παρελθόν

Περίπου ένα χρόνο πριν μια χειμωνιάτικη βραδιά έγραψα το παρακάτω τραγουδάκι. Έμπνευση μου ήταν δυο όμορφα πράσινα μάτια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι το τραγούδι αυτό θα αγγίξει την πραγματικότητα. Ίσως το παρελθόν να φλερτάρει με το μέλλον. Δεν ξέρω... αλλά θέλω πάρα πολύ να μάθω.


Μια πεταλούδα που χαμογελά
ρίχνει τη ματιά της στα πράσινα νερά
όλος ο κόσμος κάθεται κοιτά
πότε θα ανοίξει τα ολόχρυσα φτερά

Δυο λόγια είπα κι άρχισε να βρέχει
η καληνύχτα ακουγότανε μακριά
δυο λόγια είπα κι άρχισε να βρέχει
και με κοιτούσες πίσω απ' τα νερά

Η άνοιξη θα φέρει ένα κόκκινο λουλούδι
που το άρωμα του πάντα θα με κυνηγά
στου κόσμου το ατέλειωτο ταξίδι
θα ψάχνεις μα τότε θα 'ναι αργά

Κι αναζητώ στου ρολογιού τους δείκτες
εκείνες τις φορές που μου πες σ΄αγαπώ
σηκώνει το βλέμμα κι αρχίζει να μιλάει
για ένα όνειρο που ήταν κάποτε αληθινό

Ποτέ για το... τίποτα

Μετά από ένα τετραήμερο εργασίας - διακοπών και διασκέδασης είμαι πάλι εδώ στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σε αυτή την πόλη που έκανα τα πρώτα όνειρα για το μέλλον . Λένε συνήθως ότι είναι ωραίο να ονειρεύεσαι,να σχεδιάζεις το μέλλον και να προσπαθείς για πράγματα που δεν σου χαρίζονται . Επίσης λένε ότι τα όνειρα όταν δεν χωράνε στα μάτια γίνονται δάκρυα. Για μερικούς ανθρώπους ίσως ένα όνειρο να γίνει δάκρυ για άλλους πάλι όχι.

Έκανα λοιπόν και 'γω τα δικά μου όνειρα για τη ζωή και ζούσα μέσα από αυτά. Μετά από μια περίοδο έντονων συναισθημάτων και καταστάσεων κατάλαβα πόσο μόνος ήμουν στα όνειρα μου και πόσο θα ήθελα να ήμουν ένας απλός θεατής και όχι ο πρωταγωνιστής των καταστάσεων. Δυστυχώς η Ζ Ω Η δεν μου έκανε το χατίρι ή καλύτερα θα έλεγα ότι δεν μου έδωσε την ευκαιρία για προσπάθεια.

Στην όλη προσπάθεια αποφυγής των δεδομένων ήταν πλάι μου ένας φίλος, μαθηματικός στο επάγγελμα και ίσως ένα από τα καλύτερα παιδιά που υπάρχουν σήμερα. Αυτός λοιπόν με μια μαθηματική ανάλυση μου απέδειξε ότι οι λύσεις των προβλημάτων προέρχονται μέσα από το ίδιο το πρόβλημα και όχι από το 'κοφτερό' μυαλό μας. Για να βρεις τις ρίζες μιας δευτεροβάθμιας εξίσωσης δεν ανατρέχεις απλά στο τυπολόγιο αλλά κοιτάς αν όντως έχεις να λύσεις μια δευτεροβάθμια εξίσωση. Εδώ θα έλεγα ότι η ουσία των πραγμάτων έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης της κάθε προσωπικότητας και όχι με μια απλή επεξεργασία δεδομένων.

Το σίγουρο είναι ότι π ο τ ε δεν θα έρθω σε αντιπαράθεση με τον εαυτό μου για να αντιμετωπίσω το τ ί π ο τ α των άλλων.