Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Ευτυχία


Απροσδιόριστη ακόμη από τα βάθη των αιώνων
Κι όμως το αίμα τους δώρισαν στο βωμό των πόνων
Πολέμησαν τον εαυτό τους για να σε κατακτήσουν
Άφησαν τα πάντα πίσω τους για να σ' αναζητήσουν

Έψαχναν το φως που εκπέμπει η ψυχή σου
Της ζωής τους το σκοτάδι θα 'φευγε όταν θα 'ταν μαζί σου
Άδικα, χρόνια ολόκληρα περιπλανήθηκαν
Μη τυχόν και δεν σε συναντήσουν φοβήθηκαν

Δεν έφυγαν απ' την πλάνη κι ας περάσαν οι καιροί
Δεν κατάλαβαν πως οι ίδιοι ήταν της ζωής τους αρχηγοί
Δεν άναψε ποτέ το κερί σου στις ψυχές τους
Γιατί δεν έκαναν τίποτα πέρα απ' τις αρχές τους

Δεν σ' αντίκρισαν ποτέ κι ας ήσουν πίσω απ' τα όρια
Δεν σ' ένιωσαν ποτέ κι ας ήταν το χαμόγελο τους δική σου απόρροια
Σ' εφήμερες αγάπες σε αναζήτησαν απεγνωσμένα
Στη σκέψη σου δάκρυα, στα μάτια τους τα λυπημένα

Κρυμμένη στη ζωή τους, τους χαμογελούσες πικρά
Ήθελες να τους φωνάξεις "Μην ψάχνετε μακρυά"
Σε πράγματα μικρά έπρεπε να στρέψουνε το βλέμμα
Τότε μόνο τη χαρά θα γνώριζαν με το δικό σου νεύμα.

"Ευχαριστώ πολύ την Μαρούλα που μου επέτρεψε ν' αναρτήσω αυτό το πολύ όμορφο ποίημα.Ίσως ένα από τα καλύτερα της"

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Πηγή ονείρων


Πέρα από τα όρια της φαντασίας
στην αρχή του ονειρικού
στέκεσαι αντίκρυ της λύπης
σκορπώντας την σιωπή σου
εδώ κι εκεί

Η αρμονία των σκέψεων σου
φως στο υδάτινο παλάτι
της ομορφιάς

Στον μαρμαρένιο θρόνο σου
γονατίζω και σου προσφέρω
ένα μαύρο Ρόδο

Ελπίζοντας να δω μέσα από τα μάτια σου
όλα όσα κρύβει η αγέννητη χαρά σου

Πηγή ονείρων το βλέμμα σου
βασίλισσα μου


Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Η μελωδία της μοναξιάς


Σε είδα να κάθεσαι στον βράχο της μοναξιάς
χαμένη στον ωκεανό των σκέψεων σου
ζητώντας αγάπη

ο ουρανός κλαίει μαζί σου

Στέκομαι και ακούω την μελωδία της μοναξιάς
περιμένοντας ν' αντικρίσω το μαγικό σου βλέμμα
που είχαν πει ότι όποιος το δει θα
χαθεί για πάντα