Πίσω από σκέψεις.. κρύβομαι

Πόσος χρόνος χρειάζεται αλήθεια για να κοιτάξεις από τότε έως τώρα;

μερικά δευτερόλεπτα νομίζω

τόσα ώστε να εμπεριέχουν το θέλω σου που κρύβεται καλά πίσω απ το πρέπει

και όταν ανοίγεις τα μάτια σου, τίποτα δεν είναι ίδιο

μόνο οι σκέψεις που τριγυρίζουν στο μυαλό σου χρόνια τώρα

ψάχνοντας διέξοδο από το σκοτάδι της ανησυχίας

Τι νομίζεις ότι είσαι;

αυτό που ήθελες πάντα, με την διαφορά ότι σε αντίθεση με σένα έχω χαθεί

βλέπεις.. οι δρόμοι ήταν αρκετοί

κοίτα με καλά πίσω από το φάσμα του φανταστικού

και ζήσε από την πραγματικότητα μου

Φανταστική αλήθεια

Είναι ωραία εκεί στον πράσινο λόφο

πέρα από τις σκέψεις, γονατιστός μπροστά σου
παλεύω με την ηρεμία της απόλυτης δημιουργίας

Έχω ξαναπάει εκεί

δυο φτερά ανοιγμένα μπρος σου
κρατάνε τα όνειρα μου

Μα τώρα είναι αλλιώς

η πνοή σου, ζωή θα δώσει
στο πιο όμορφο λουλούδι του λόφου

"αφιερωμένο σε έναν άνθρωπο που γνώρισα πρόσφατα
και μ' έχει συνεπάρει το μεγαλείο των σκέψεων του"

Το τραγούδι της ομορφιάς

Περπατώ στο μονοπάτι που οδηγεί στο τέλος του κόσμου ακούγοντας το τραγούδι της ομορφιάς.Στο βάθος εκεί στα καταπράσινα δέντρα κάθεται η ποίηση και μοιράζει απλόχερα την γαλήνη.Πιο κάτω η μελωδία φλερτάρει με τον άνεμο και την θάλασσα σκορπώντας νότες στο βασίλειο του νου.Είναι ωραίο το τραγούδι της ομορφιάς.

Κάπου εκεί ψηλά κοντά στον λόφο της χαράς συνάντησα την δημιουργία.Έδινε χρώμα στα μάτια σου και άρωμα στην σκέψη σου.Στάθηκα πλάι σου χαμένος στις σκέψεις μου να σε κοιτώ.Σκέφτηκα ότι πρέπει να φύγω.Αλλά το σώμα ήταν αδύνατο να υπακούσει στις προσταγές του νου.

Τότε κατάλαβα ότι είμαι εγκλωβισμένος στο ποτάμι των συναισθημάτων.

Άπλωσε το χέρι σου νεράιδα και σώσε με.

Το λαβωμένο ξωτικό

Στη μέση του δάσους στα όρια του βάλτου σε είδα να τρέχεις λαβωμένο ξωτικό κρατώντας στα χέρια σου την λύπη των ανθρώπων. Την έκλεψες λέει από το βασίλειο της θλίψης θέλοντας να την κρύψεις στα έγκατα του βάλτου.Όμως δεν υπολόγισες τα θηρία του κάστρου. Τρέχουν ξωπίσω σου ξωτικό να σε κατασπαράξουν.

Σταμάτησες και με κοίταξες με το φοβισμένο σου βλέμμα. Μου ζήτησες νερό όμως δεν είχα να σου δώσω. Κάθισες πλάι μου εξαντλημένο ελπίζοντας να σου δώσω λίγη από την χαρά μου. Μα την εχω χάσει εδώ και καιρό.Το μυστικό σου το κρατάω καλά κρυμμένο. Συνέχισε να τρέχεις κυνηγημένο χωρίς να κοιτάς πίσω και 'γώ θα κάτσω εδώ στο βάλτο να περιμένω.

Σκέπασε την λύπη με τα δάκρυα σου.Άφησε την στην όχθη του βάλτου και πότισε το χώμα με το αίμα που τρέχει από τις πληγές σου.Εκεί που θα πέσεις θα φυτρώσει ένα λουλούδι που το χρώμα του θα λέγεται χαρά και το άρωμα του ευτυχία.Λαβωμένο ξωτικό κάθε άνοιξη θα είμαι εδώ να παίρνω λίγη από τη χαρά σου, που δεν μπόρεσα ποτέ να σου προσφέρω εγώ.